The last chapter: Colombia

Vanuit Ecuador vertrokken we naar Colombia, de laatste bestemming van onze reis. We werden gewaarschuwd voor de extreme drukte bij de grensovergang, omdat veel Venezuelanen naar Colombia willen om een beter leven op te bouwen. We stonden daarom al om 5 uur 's ochtends op en gelukkig hoefden we 'maar' 2 uur in de rij te wachten om onze paspoorten te laten stempelen. Cali was onze eerste stop, de salsa hoofdstad van Colombia! Na het volgen van een danslesje in ons hostel, besloten we naar een salsa club te gaan. We durfden zelf nog geen poging te wagen, maar keken wel onze ogen uit naar alle Salsa moves die voorbij kwamen.

De Koffie-regio
Van Cali gingen we door naar de koffie-regio. Salento is een ontzettend leuk dorpje, met veel gekleurde gebouwen en natuurlijk veel koffiebarretjes. Hier deden we eerst een hike naar de Valle de Cocora. Een vallei met wel 60 meter hoge palmbomen! Daarna hebben we een rondleiding gehad bij een koffiefarm, waarbij we meteen een handje geholpen hebben met het plukken van wat koffiebessen. En we dronken natuurlijk een heerlijke koffie.

De geschiedenis van Medellin
We vervolgden onze reis naar Medellin, een stad die ons heel positief verrastte! We sliepen in Poblado, het rijke en hippe deel van de stad. Hier zaten veel leuke barretjes en restaurants. We deden een toer, waarbij de gids ons meenam naar het centrum van de stad. Hij vertelde een eerlijk verhaal over de roerige geschiedenis van het land en liet zowel de mooie en lelijke kanten van de stad zien. Het viel ons op hoe vriendelijk en nieuwsgierig de Paisas zijn (zo noemen ze de mensen uit Medellin). Ook deden we een 'Don't say his name' toer en bezochten we belangrijke plaatsen uit het leven van Pablo Escobar, zoals het enorme huis waar hij woonde en de gevangenis die hij voor zichzelf liet bouwen. De meeste Colombianen zeggen liever niet zijn naam, omdat ze niet herinnerd willen worden aan het leed dat hij veroorzaakt heeft. Hij plaatste bommen in het hele land en heeft duizenden moorden op zijn naam. Hij was niet alleen een crimineel, maar ook een (narco) terrorist. Hoewel de strijd tegen drugs nog steeds doorgaat, is er wel veel veranderd in Colombia sinds de dood van Escobar. Dit merk je alleen al door het aantal toeristen in Colombia. En de toer die wij deden in Comuna 13, ooit de gevaarlijkste wijk van Medellin, met veel armoede en waar de meeste moorden gepleegd werden. Dit deel werd beheerd door narcos, guerrilla's en later paramilitairen. Inmiddels is de wijk een stuk veiliger en zijn bepaalde delen nu toegankelijk voor toeristen, waardoor wij het echte en levendige Colombia konden ervaren. 

Nieuwe ervaringen 
In Bogota, de hoofdstad van Colombia, spraken we af met een oud-collega van Jordi, die daar een aantal maanden woonde. Hij en zijn baas namen ons mee naar een heel leuk restaurant. En dit keer durfden we na een aantal drankjes toch wat Salsa pasjes te wagen! Daarna gingen we door naar San Gil, de perfecte plek om te raften, wat we dan ook gedaan hebben. Vanuit daar hebben we een paar authentieke dorpjes bezocht, voor we doorgingen naar Tayrona National Park. In dit park loop je via de jungle naar adembenemende stranden. We overnachtten hier in een hangmat op een rots aan de zee. En dat sliep eigenlijk verrassend goed (voor een nachtje). In slaapvallen met zeegeluiden op de achtergrond en wakker worden met een fantastisch uitzicht. Een ervaring om niet meer te vergeten. Hierna stond Minca op de planning, een bergdorpje, waar we nog wat nieuwe ervaringen hebben opgedaan: samen paardrijden en de dag beginnen met yoga! Helaas vind je op deze blog geen belastend bewijsmateriaal van Jordi op een paard of tijdens de yoga.. Na de nodige (lach)spierpijn, gingen we door naar Cartagena.

Het laatste deel..
Cartagena is een hele mooie, oude stad. Vol met kleurrijke gebouwen, gezellige pleintjes en niet geheel onbelangrijk: heerijk weer. Op een uurtje varen van Cartagena ligt Isla Grande. Een eiland met parelwitte zandstrandjes en een kraakheldere zee. Dit was een perfecte plek om onze reis af te sluiten!

Na 5 maanden en 6 landen, kwam er vorige week een einde aan onze reis door Zuid-Amerika.. Het was tijd om weer naar huis te gaan, onze familie en vrienden te zien! We hebben ontzettend genoten, zagen onwijs veel mooie dingen en maakten veel nieuwe vrienden. De natuur, bijzondere dieren, cultuur en vriendelijkheid van de mensen zullen we niet snel vergeten..

Bedankt voor het volgen van onze reisavonturen, en tot snel in 'real life'!

X Jordi & Britt